شِرکت یا کمپانی (به فرانسوی: Compagnie) به معنای یک شخصیت حقوقی انجمن یا بنگاه تجارت است. بنابر تعریف قانون مدنی ایران، کمپانی عبارت است از اجتماع حقوق مالکان متعدد در شیء واحد به نحو اشاعه،[۲] ولی این تعریف در برگیرنده مشاعات نیز است. بنابر مفهومی که از قانون تجارت استنباط میشود، شرکت قراردادی است که بر اساس آن اعضا یا شرکا سود حاصل از سرمایه را تقسیم میکنند.[۳] شرکتها در قوانین ایران شخصیت حقوقی دارند.[۴]
تفاوت شرکت مدنی با شرکت تجاری
بخشی از سلسله مباحث دربارهٔ
سرمایهداری
مفاهیم
نظامهای اقتصادی
نظریههای اقتصادی
خاستگاه
توسعه
افراد
مطالب مرتبط
ایدئولوژیها
نشان درگاه درگاه سرمایهداری
نشان درگاه درگاه اقتصاد
نشان درگاه درگاه فلسفه
نشان درگاه درگاه سیاست
نشان درگاه درگاه پول
نبو
شرکت مدنی، تابع مقررات حقوق مدنی ( شرکت، عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شی واحد به نحو اشاعه.)[۵]و شرکت تجاری تابع مقررات حقوق تجارت می باشد(در قانون ما تعریفی از شرکت تجاری وجود ندارد اما می توان آن را این گونه تعریف کرد:«شرکت تجاری قراردادی است که به موجب آن یک یا چند نفر توافق می کنند، سرمایه مستقلی را که از جمع آوردههای آنها تشکیل می گردد اختصاص دهند و در منافع و زیانهای احتمالی حاصل از به کارگیری سرمایه، شریک شوند.»[۶] و یا، «شرکت، شخص حقوقی است که با رعایت قانون تجارت یا قانون خاص حسب مورد تشکیل شده باشد».)[۷]
شرکت مدنی فاقد شخصیت حقوق مستقل است؛ اما کلیه شرکت های تجاری مذکور در قانون تجارت شخصیت حقوقی مستقل دارند.
در شرکت مدنی تصمیمگیری برپایه اتفاق آرا یعنی رضایت تمامی شرکاست، اما در شرکت تجاری، تصمیمگیری اصولاً برپایه اکثریت آرا است.
شرکت تجاری بر پایه اراده و توافق اشخاص ایجاد می شود اما شرکت مدنی ممکن است از روی توافق ایجاد نشود، مانند شراکت ناشی از ارث برای ورثه.
انحلال شرکتهای تجاری تابع تشریفات خاصی است[۸] اما در شرکت مدنی هر شریکی هر وقت که بخواهد، می تواند تقاضای تقسیم مال مشترک را بنماید.[۹][۱۰]